Vrijwel al Senne zijn vakanties besteedt hij als natuurfotograaf op de meest kwetsbare stukken natuur op aarde: het Arctische gebied. Hier maakt hij niet alleen hypergedetailleerde foto’s van dieren maar legt hij ook de klimaatverandering vast. Voor Green Trust beheert hij wind- en zonneparken en houdt zich ook dagelijks bezig met beelden. Niet van kwetsbare gebieden, maar met duurzame energieprojecten die er onder andere voor moeten zorgen dat de ijskappen minder hard smelten.
De dagen hier en daar zien er wel behoorlijk anders uit: in Antarctica sjouwt hij met een cameratas en lenzen van tien kilo door de sneeuw, in Oosterbeek zorgt hij er, van achter zijn bureau, voor dat er drones over zonneweides en langs windturbinebladen vliegen. ‘Sinds een aantal jaar is het gebruik van drones bij inspecties van windturbines en zonnepanelen steeds normaler. Drones zijn naar mijn idee een mooie tool voor het dagelijks operationeel beheer. We krijgen een lading aan dronefoto’s binnen, waarmee we rapporten kunnen creëren. Zelfs daar worden al softwareprogramma’s voor ingezet die het werk nog sneller maken,’ legt Senne uit.
Dronefoto’s, dus geen video’s?
‘Inderdaad, zo’n drone maakt bij windturbines van elke stukje blad en van verschillende hoeken foto’s,’ vertelt Senne. ‘Er worden foto’s gemaakt vanaf het begin van een turbineblad tot helemaal aan de tip. Daarna verwerken we de foto’s in softwareprogramma’s, die laten zien waar gevoelige plekken zitten die we verder moeten onderzoeken. Bij de beelden komen comments zoals: dit zijn beschadigingen van de eerste categorie, tweede, derde, en ga zo maar door’.
Hoe vaak worden de inspecties uitgevoerd?
‘Bij ieder energiepark komt sowieso een uitgebreide inspectie na twee jaar, dit is de eindegarantieinspectie. Bij windturbines wordt dit door mensen gedaan, omdat dat toch nog altijd net iets nauwkeuriger is. Daarna volgen natuurlijk ook nog inspecties om de parken bij te houden, hoe vaak dat gebeurt, verschilt per wind- of zonnepark en ligt aan de afspraken. Dit is bijvoorbeeld eens per twee of drie jaar en kan met drones gedaan worden.’
Waarom zijn drones zo populair voor inspecties?
‘Drones zijn al een tijdje op de markt, maar ze inzetten voor inspecties van wind- en zonneparken wordt nu steeds meer de standaard,’ zegt Senne. ‘Dit komt omdat er twee belangrijke voordelen zijn voor het gebruik van deze vliegende camera’s: het is véél sneller en het scheelt geld. Als extraatje is het ook nog eens veiliger dan ‘Accesss rope inspecties’, dat zijn de inspecties waar mensen aan touwen langs de bladen van de windturbines gaan’.
Bij zonneparken hoef je niet aan touwen om te inspecteren, hoe werken deze inspecties?
‘Bij zonneparken laten we een drone over het zonnepark heen vliegen met een warmtecamera, ook wel thermische camera. Daarmee kunnen we hotspots zien, die laten zien of de panelen goed functioneren of bijvoorbeeld door zijn gebrand. Wat niet met het blote oog te zien is kun je met een thermische camera wel zien. Als nodig kun je actie ondernemen.
Senne wijst naar de warmtebeelden van de thermische camera
‘Als je een heel veld waar tien hectare moet nalopen en elk paneel met een thermische camera in de hand moeten checken dan ben je wel even bezig. Dit gebeurde natuurlijk eerst wel, maar ik ben blij dat het nu ook met drones kan: véél efficiënter. En met de hand konden we soms zelfs niet bij de bovenste stukken van panelen, dat was echt een puzzel, dat is nu veel gemakkelijker. Met drones zijn we nu misschien met een paar uurtjes klaar, dan is het hele park van bovenaf gescand.’
Dit klinkt een stuk sneller. Inspecteren jullie nu alleen nog maar met drones?
Voor de officiële overname van een zonnepark moet de inspectie (Scope12) nog met de hand worden gedaan. Je checkt dan namelijk de kabels en je checkt op kortsluiting. Dit kan nog niet door drones gedaan worden. Daarbij kunnen de inspecties met een thermische camera alleen van ongeveer april tot en met september gedaan worden. De wattage voor de camera's moet minimaal 600 Watt zijn en dat is meestal alleen in deze maanden. De andere maanden hebben vaak te weinig zon om de 600 te halen. Dit kan beperkend zijn,’ vertelt Senne.
‘Voor windparken geldt dat, als je echt dicht op een blad zit als inspecteur, je eventuele plekken beter ziet. Het voordeel van handmatige inspectie is dat je de bladen kunt voelen. Wanneer er bijvoorbeeld een zachte plek zit of als de verf op een blad losbladdert, dan kun je dat niet op een camera zien. Als je er echt bovenop zit, zie je dat wel en dat is een voordeel. Daarbij kunnen inspecteurs wanneer ze aan een blad hangen in sommige gevallen al meteen reparaties uitvoeren. Ze nemen apparatuur mee om makkelijke plekken te repareren.
Zoals een plakbandje op het blad?
‘Nee, nee,’ lacht Senne, ‘dit gaat om kleine reparaties zoals een serration vastlijmen of kleine dingen wegwerken. Een serration is een reeks kleine, gekartelde randen die langs de rand van het blad zijn geplaatst, deze zorgen voor een stiller geluid en om de energieopwek de vergroten. Maar misschien kunnen drones dit over vijf jaar ook wel doen.’
Over de toekomst gesproken, hoe denk je dat het er over vijf jaar uitziet qua drone inspecties?
‘Ik denk dat zonnepanelen nog meer door drones worden geïnspecteerd, dat zie ik wel gebeuren. Het is gewoon veel efficiënter. Misschien dat drones dan ook wel gelijk reparaties in panelen of bladen kunnen doen. Dat zou helemaal mooi zijn. Bij windturbines denk ik alleen dat je nog steeds wel één keer in de zoveel tijd of na de garantieperiode een grondige inspectie door een persoon moet laten doen. Wat mij betreft is combineren van drones en menselijke inspecties het beste. De menselijke inspecties blijven tot nu toe net iets secuurder maar wie weet hebben we tegen die tijd wel intelligente winturbinebladen die zichzelf kunnen waarnemen, dat zou al helemaal gaaf zijn.’
En wat nou als de drones al het werk gaan doen?
Senne krijgt een grote lach op zijn gezicht: ‘Dat zou toch fantastisch zijn. Dan heb ik meer tijd om natuurfoto’s te maken en te laten zien waar we dit voor doen’.