“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Deze vermeende woorden van Pippi Langkous kenmerkt de mentaliteit van Green Trust. Lees hoe Tijs, Sjoerd, Bojan en Kim de Pippi in zichzelf ontdekten en hoe zij van pas komt in hun werk.
Plan A van Bojan
“Als ik kijk naar mijn leven, dan heb ik vaak in de schoenen van Pippi Langkous gestaan. Toen ik vijftien jaar was, koos ik voor een opleiding tot technicus civiele techniek. Niemand van mijn klasgenoten koos deze opleiding en ook mijn ouders stonden er niet echt achter. Ik verhuisde vanuit huis naar een huurappartement in een andere plaats waar ik ging samenwonen met andere studenten. Alles was nieuw voor me: van koken tot in mijn eigen onderhoud voorzien omdat ik weinig support kreeg van mijn ouders.”
“Met een open mind nam ik deze stap. Ik ga op mijn eigen gevoel af zonder me druk te maken om de mening van anderen. Zo ben ik ook gaan samenwonen met mijn vrouw Nataša. Zij verloor haar vader toen ze jong was en haar moeder in het tweede jaar van onze verkeringstijd. Nataša bleef alleen achter in het ouderlijk huis. Ik ben toen bij haar ingetrokken. In Servië is dit ongebruikelijk. Als je wilt samenwonen, dan gebeurt dat over het algemeen in het ouderlijk huis van de man en niet van de vrouw.
Ik doe wat op dat moment het beste lijkt, maar ik ben niet roekeloos, juist voorzichtig. Plan B ligt ook klaar mocht iets niet lukken.”
“Zo was het ook toen ik toevallig de vacature bij Green Trust zag. Tot dan toe tekende ik gebouwen in AutoCAD, nu moet ik windparken en zonneparken tekenen en analyses doen in GIS, een totaal ander programma. Geluk volgt de mensen die moed hebben. Ik heb het geluk dat ik hetzelfde denk als Pippi.”
Kim ziet nooit beren op de weg
“Ik ben altijd in om iets nieuws uit te proberen of te ontdekken. Soms loop ik er tegenaan dat iets minder makkelijk is dan ik van tevoren had bedacht, maar ik denk niet bij voorbaat ‘dat gaat mij niet lukken’.”
“Als kind had ik dat al. Ik speelde veel buiten en klom graag in bomen. Ik woonde in een buurt met huizen in aanbouw en daar was ik vaak in te vinden. Van de eerste verdieping sprong ik zo in een zandberg. Ik zag het gevaar niet, klauterde overal in en op. In een klimbos komt dat meisje van toen nog steeds naar boven.”
“Toen ik net een paar weken mijn rijbewijs had, bracht ik in mijn eentje een trailer met een bootje naar Griekenland. Zonder me af te vragen hoe ik dat moest doen en of ik dat wel kon; ik ga gewoon. In mijn werk heb ik dat ook. Als officemanager kom ik iedere dag dingen tegen die vragen om een oplossing: van het organiseren van een evenement tot de implementatie van een nieuw systeem. In het begin van Green Trust moest ik zelf uitvinden hoe processen het best gestructureerd konden worden, maar dat vond ik juist fijn en uitdagend. Ik ben met het bedrijf meegegroeid.”
“Niets is te gek voor mij. Niet te moeilijk denken: dat is mijn tip voor meer Pippi. Als je iets probeert vanuit enthousiasme, maak je het voor jezelf luchtig. En heb vertrouwen dat het je wél lukt, desnoods met hulp. Mijn kinderen probeer ik ook mee te geven dat als ze iets nog nooit gedaan hebben, het juist moeten proberen. Dan kun je pas zeggen of je het leuk vond of niet.”
De buiging van Sjoerd
“De komst van een wind- of zonnepark roept vaak weerstand op en dat is begrijpelijk. Mensen maken zich zorgen over de impact ervan op hun woongenot. Als adviseur duurzame energie probeer ik de meeste weerstand weg te nemen. Niet door het probleem te bagatelliseren, maar door ieders verhaal serieus te nemen en goed te luisteren. Elke vorm van weerstand heeft tijd, zorg en aandacht nodig. Je ego moet je thuislaten om een eerlijk gesprek te kunnen voeren. Dat heb ik zelf ervaren toen ik de keuze maakte voor herstel van mijn verslaving. De weg naar herstel lag pas open toen ik mijn eigen pijn aankeek en de pijn die ik bij anderen heb veroorzaakt.”
“Na mijn ontslag uit een kliniek ben ik de twaalf stappen van het CA-programma (cocaine anonymous) gaan volgen. Één van de stappen is dat je opschrijft wie je in je leven hebt gekwetst en met wie je het wilt goedmaken. De mensen die op mijn lijst stonden, ben ik langs gegaan om in gesprek te gaan over wat ik hen had aangedaan. Soms droeg ik een hooischuur vol wrok met me mee. Door vergeving te vragen en mijn aandeel neer te leggen in alle kwetsbaarheid met de bijbehorende pijn en verdriet die er zat, gebeurde er iets op zielsniveau. Alle wrok was weg! Er ontstond ruimte voor mijn eigen heling en het zetten van de volgende stappen. Ik ben al een tijd bij de twaalfde en laatste stap en help andere verslaafden met het proces om zichzelf aan te kijken en stap voor stap de weg te bewandelen die uiteindelijk leidt naar acceptatie van jezelf en het vinden van je eigen kracht.”
De hijs van Tijs
“Ik werkte voor een hijskraanbedrijf op Curaçao maar had zelf geen diploma om een hijskraan te bedienen. Ik regelde het binnenhalen van contracten voor het gebruik van kranen. Totdat mijn baas, verhinderd was terwijl er een opdracht gepland stond voor het hijsen van betonnen wandpanelen voor het ziekenhuis. Met een kraan rijden deed ik al want ik heb een groot rijbewijs, maar hijsen had ik nog nooit gedaan.”
“Het ging om een grote kraan, een Grove GMK5200 van 200 ton. Een hijskraan bedienen is multitasking. Je moet letten op de ondergrond voor het afstempelen, het afstempelen zelf, het gewicht van het te hijsen object, de afstand tot de objecten en het uitschuiven van de mast. Er zijn meer mensen die dit doen, dat moet ik ook kunnen, dacht ik. En ik had een hele goede rigger die mij hielp met het bevestigen van de gevelplaten en het hijsen. Na twee dagen waren we klaar en volgden nog meer hijskraanklussen.”
“In het diepe springen deed ik ook toen ik bij Green Trust kwam werken als bouwmanager. Ik begeleidde de bouw van Windpark Eemshaven Zuidoost. Daar zat veel tegen want de windturbinefabrikant was net overgenomen en het type windturbine was nieuw voor de nieuwe eigenaar. Lukt het met het aanvragen van vergunningen? Hoe leggen we wegen aan? Hoe gaat de bouw van windturbines met een klimmende kraan? Allemaal vragen die ik moest beantwoorden. Ondanks alle stress destijds overheerst het fijne gevoel dat ik deze klus geklaard heb en daarmee ook veel kennis opdeed die ik nog steeds toepas bij complexe bouwtrajecten.”